سنسور اکسیژن (Oxygen Sensor)، یکی از اجزای مهم در سیستم کنترل موتور خودرو است که وظیفه اندازهگیری میزان اکسیژن موجود در گازهای خروجی از موتور را دارد. این سنسور با نامهای دیگری همچون “سنسور O2” یا “سنسور Lambda” نیز شناخته میشود. سنسور اکسیژن به کنترل موتور کمک میکند تا نسبت سوخت به هوا را بهینه کند و میزان انتشار آلایندهها را کاهش دهد.
اندازهگیری میزان اکسیژن: سنسور اکسیژن میزان اکسیژن موجود در گازهای خروجی از سیلندرهای موتور را اندازهگیری میکند. این اطلاعات به سیستم کنترل موتور منتقل میشود تا میزان سوخت تزریقی به موتور تنظیم شود.
تعیین نسبت سوخت به هوا (Air-Fuel Ratio): سنسور اکسیژن به سیستم کنترل موتور اطلاعاتی ارائه میدهد تا نسبت سوخت به هوا در مخلوط سوخت و هوا (معروف به Lambda) بهینه شود. این نسبت معمولاً به عنوان نسبت سوخت به هوا 14.7 به 1 (به ازای سوخت بنزین) تنظیم میشود. در صورت نیاز، سیستم کنترل موتور تغییرات در نسبت سوخت به هوا اعمال میکند.
کاهش آلایندهها: با بهینهسازی نسبت سوخت به هوا، سنسور اکسیژن به کاهش انتشار آلایندههای محیطی مانند اکسیدهای نیتروژن (NOx)، اکسید کربن (CO)، و هیدروکربنهای ناخالص کمک میکند.
نقش در تشخیص مشکلات: سنسور اکسیژن همچنین به تشخیص مشکلات در موتور کمک میکند. اگر سنسور اکسیژن خراب یا ناسالم شود، ممکن است کدهای خطا (DTC) تولید شود و به تعیین مشکلات در سیستم سوخترسانی و تخلیه کمک کند.
سنسور اکسیژن به عنوان یک قطعه حیاتی در کارایی و کارکرد موتور خودرو اهمیت دارد. در صورتی که این سنسور به درستی عمل نکند یا خراب شود، ممکن است با مشکلاتی مانند افت توان، افزایش مصرف سوخت، و انتشار آلایندهها مواجه شوید. بنابراین، نیاز به تعویض یا تعمیر سنسور اکسیژن به موقع و با استفاده از قطعات کیفی دارد.
اگر دنبال مقالات بیشتر در مورد قطعات خودرو و تعمیرات آنها هستید میتوانید به سایت ویکی پدیا بخش فهرست قطعات خودرو مراجعه نمایید.
سنسور اکسیژن یا سنسور O2، کار اصلی خود را با اندازهگیری میزان اکسیژن موجود در گازهای خروجی از موتور خودرو انجام میدهد. این سنسور به سیستم کنترل موتور اطلاعات ارائه میدهد تا نسبت سوخت به هوا (Air-Fuel Ratio) بهینهسازی شود. در اینجا نحوه عملکرد سنسور اکسیژن توضیح داده شده است:
نوعهای سنسور اکسیژن: در خودروها معمولاً دو نوع سنسور اکسیژن استفاده میشود: سنسور اکسیژن تاکیدی (Oxygen Sensor with a Pump) و سنسور اکسیژن ناخالص (Wideband Oxygen Sensor). هر کدام از این نوعها دارای تکنولوژیهای مختلفی هستند، اما عملکرد اصلیشان مشابه است.
تاکید بر نسبت سوخت به هوا: سنسور اکسیژن به بررسی نسبت سوخت به هوا در گازهای خروجی از موتور تاکید دارد. این نسبت نشان میدهد که چقدر سوخت (بنزین یا دیزل) به همراه هوا در مخلوط سوخترسانی موتور حضور دارد.
زمان اندازهگیری: سنسور اکسیژن در زمانی که موتور خودرو کار میکند، به طور مداوم اطلاعات از گازهای خروجی اندازهگیری میکند. این اندازهگیریها به طور معمول هر 100 میلیثانیه یا بیشتر انجام میشوند.
اصل عمل: سنسور اکسیژن دارای یک عنصر حساس به اکسیژن است که در داخل یک لوله قرار دارد. این عنصر حساس به تغییرات میزان اکسیژن در گازهای خروجی موتور است. زمانی که نسبت سوخت به هوا بالا باشد (کمبود اکسیژن)، سنسور اکسیژن خروجی با ولتاژ بالاتری اعلام میکند. در مقابل، زمانی که نسبت سوخت به هوا کم باشد (افزایش اکسیژن)، سنسور ولتاژ پایینتری اعلام میکند.
ارسال اطلاعات به سیستم کنترل موتور: سنسور اکسیژن اطلاعات ولتاژی را که نشاندهنده نسبت سوخت به هوا است، به سیستم کنترل موتور ارسال میکند. با توجه به این اطلاعات، سیستم کنترل موتور تنظیمات تزریق سوخت و زمان اشتعال را به طور دقیق تغییر میدهد تا نسبت سوخت به هوا بهینه شود.
به طور کلی، سنسور اکسیژن به موتور اجازه میدهد تا با دقت بیشتری سوخت را به هوا تزریق کند و عملکرد بهینهتری داشته باشد. این به کاهش مصرف سوخت، افزایش کارایی موتور، و کاهش انتشار آلایندهها منجر میشود
اگر خودرو شما نیاز به تعمیرات سنسور اکسیژن دارد میتوانید از بخش ارتباط باما با کارشناسان ما تماس حاصل نمایید.